Kruipende insecten
MIEREN
De meest voorkomende mier in ons land is de Wegmier. Net als wespen leven mieren ook in staten die zijn onderverdeeld in een koningin, werksters en -later in het seizoen- de mannetjes om de nieuwe koninginnen te bevruchten. Een mierenkolonie bestaat meestal uit 10 á 20.000 mieren. Via reuksporen weten zij lange structuren aan te leggen en kunnen hierdoor lange afstanden overbruggen op zoek naar een voedselbron. Een koningin kan wel 15 jaar oud worden en overwintert nadat zij is bevrucht. Naast de Wegmier krijgen we ook meldingen van de Faraomier. Deze tropische exoot is via transport Europa in gekomen en staat bekend om de lange afstanden die worden overbrugd in bijvoorbeeld appartementencomplexen.
De Wegmier kan terrassen flink overhoop halen. Pas gevestigde kolonies aan het begin van het seizoen worden onderschat in het tempo van de schades onder de terrastegels. Deze worden pas zichtbaar nadat deze verzakken. Herstellen kan alleen als de tegels eruit worden gehaald en het zandbed eronder opnieuw wordt gelegd.
Bestrijding:
Mierendoosjes bevatten niet de middelen en de waarden die nodig zijn om tot in de kern van het nest door te dringen. Professionele bestrijding is dan ook nodig om de kolonie werkelijk te doen stoppen. De werksters nemen het bestrijdingsmiddel mee naar de koningin, die vervolgens wordt geïnfecteerd, het nest verlaat en daarmee is het nest definitief bestreden.
BEDWANTSEN
Gemiddeld zijn de bedwantsen ca. 5-9 mm. groot. Ze zuigen gemiddeld 1x per week een bloedmaaltijd van hun gastheer. Dit kan vervelende en irriterende plekken veroorzaken.
Bestrijding:
Een effectieve bestrijding wordt, in één keer, behaald door een goede inspectie, bestrijding en controle (na 6 weken). Bestrijding vraagt om kennis van de schuil- en leefomstandigheden. Tijdens de inspectie mag daarom niets in de aangetroffen ruimte worden ontzien. Na de behandeling kan de ruimte redelijk snel (na 2 uur) weer betreden en in gebruik genomen worden. Beddengoed en kleding dient op minimaal 60 graden te worden gewassen om er zeker van te zijn dat de eitjes worden vernietigd.
KAKKERLAKKEN
Kakkerlakken zijn alleseters en vormen juist daarom een groot risico. Uitwerpselen en vervuild voedsel zijn hier een voorbeeld van. Overdag schuilen kakkerlakken op allerlei plekken en zelfs in de kleinste spleetjes. Stopcontacten, achter plinten, keukenlades en koelkasten zijn veelvoorkomende plekken. Warmte en vocht hebben hun voorkeur, net als vet van gebakken producten wat op het aanrecht of op de grond is beland. Kakkerlakken hebben genoeg aan 1 druppel vet om een volledige ontwikkeling door te maken, die overigens razendsnel verloopt.
Bestrijding:
Kakkerlakken zetten ei-pakketen af die immuun zijn voor bestrijdingsmiddelen welke worden ingezet voor oppervlaktebehandelingen etc. Om de populatiegrootte en de -soort vast te stellen is een vooronderzoek noodzakelijk. Door middel van speciale lokdozen, die uit het zicht worden geplaatst, kan in een korte tijd al worden over gegaan tot bestrijding. Op verschillende plekken (uit het zicht) worden -met een speciaal bestrijdingspistool- kleine harde druppels geplaatst. Deze worden gegeten, waarna door vergiftiging de gehele populatie wordt bereikt.
